21 februari, 2014

Over Ogen en Oren, Ambtenaren en Je Rijk Rekenen

Boeiende kost, dat Parool interview met Eric van der Burg, VVD-wethouder Personeel en Organisatie van Amsterdam. Vooral om de dingen die er niet staan. Want die maken het interview nou juist zo boeiend.

Hij is trots op zijn successen. Het aantal ambtenaren is gedaald, typisch een VVD-ideaal, omdat de gemeente het Afval Energie Bedrijf (de oude afvalverbrander in het Westelijk Havengebied, voor wie de gemeentelijke newspeak niet helemaal kan plaatsen) en het Havenbedrijf heeft verzelfstandigd. Verzelfstandiging betekent dat wat voorheen gemeentelijke diensten waren, nu bedrijven zijn, waarvan de gemeente 100% eigenaar is. De mensen die er werken dienen nog steeds de publieke zaak, maar ze hebben geen aanstelling als ambtenaar meer, maar een arbeidscontract. Zo kan ik het ook, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat er inderdaad minder mensen werken voor de gemeente. Daarvan is er geen één ontslagen, maar is handig gebruik gemaakt van de vergrijzing; ambtenaren die met pensioen gingen, werden niet vervangen. Hoe goed dat is voor een organisatie, is niet echt een vraag

Maar zegt Van der Burg, we kunnen ook toe met minder, want we reorganiseren de gemeente zo, dat Amsterdammers nog maar te maken krijgen met één ambtelijke dienst, die in de toekomst geen dienst of afdeling meer heet, maar Cluster. En dat cluster waar Amsterdammer voortaan alleen nog maar mee te maken krijgen, is het Cluster Dienstverlening en Informatie. Daar valt nog wel wat op af te dingen. Amsterdammers zijn geen klanten van de stad, maar burgers van de stad. Dat betekent dat ze invloed willen uitoefenen op wat de stad doet. Alle Clusters die voor de gemeente werken, hebben met Amsterdammers te maken, en dus hebben Amsterdammers te maken met al die clusters. En al die clusters moeten open staan voor wat Amsterdammers vinden en willen. Maar goed, de praktijk is weerbarstig, en Amsterdammers zullen zich door Eric van der Burg niet tot klanten laten reduceren.

Ook de verandering van de manier waarop de stad wordt bestuurd, leidt er volgens Eric van der Burg toe dat de stad met minder ambtenaren toe kan. Of dat waar is, staat nog te bezien; de Raad voor de Stadsdeelfinanciën dacht er anders over. Maar de manier waarop Eric van der Burg het beredeneert, slaat zeker de plank mis. Terecht stelt hij dat de gemeente in het nieuwe stelsel kiest voor verlengd bestuur en hij vertaalt dat in de stelling dat het beleid voortaan in de Stopera wordt gemaakt. Al het beleid? Dat zal meevallen. De stadsdelen krijgen nog steeds een fors aantal bevoegdheden toebedeeld, en een overheid die bevoegdheden uitoefent, moet daar iets van beleid bij maken, anders ontaardt de uitoefening in willekeur. En ook als de Stopera allerhande kaders stelt, zal alleen het verschil tussen stadsdelen enig lokaal beleid noodzakelijk maken. Daar zijn ambtenaren voor nodig, zodat het zich laat aanzien dat Eric van der Burg zich – waarschijnlijk bevangen door verkiezingskoorts - rijk rekent.
Sterker nog, Eric van der Burg lijkt niet helemaal begrepen te hebben wat dat dan inhoudt, verlengd bestuur. In de discussie over het nieuwe bestuurlijk stelsel werd dat begrip vaak omschreven door te zeggen dat de nieuwe bestuurscommissies de ogen en oren van de Stopera zijn. Dat klinkt als “zonder ambtenaren”, maar dat is het natuurlijk niet. Want die (gemiddeld) 15 leden van bestuurscommissies hebben bij het kijken en luisteren ondersteuning nodig. Want alleen maar kijken en luisteren, daar heeft de Stopera niet zoveel aan. Die bestuurscommissies worden gekozen om duiding te geven aan wat er gezien en gehoord wordt. Om die duiding vervolgens om te zetten in een opvatting over wat nodig is in het stadsdeel, en als de bestuurscommissie dat niet zelf kan realiseren, daarvoor te gaan pleiten bij de Stopera. Dat gaat allemaal niet zonder ambtenaren, die op straat voor de commissie kijken en luisteren, ambtenaren die onder leiding van hun politiek bestuur duiden wat wordt gezien en gehoord, en ambtenaren die – ook al weer onder leiding van hun politiek bestuur – de opvattingen over wat nodig is, uitwerken. Het zal duidelijk zijn, verlengd bestuur heeft twee uiteinden, en niet slechts één, die eindigt op Amstel 1.


Het prettige van het interview is wel dat Amsterdammers nu weten dat het geen zin heeft om bij de verkiezingen voor de bestuurscommissies op de VVD te gaan stemmen. Hun taakopvatting laat zich prima duiden aan de hand van de ideeën van hun politiek leider: blind en doof zijn voor wat Amsterdammers in de wijken en buurten van de stad geregeld willen hebben.

13 februari, 2014

Als een rooie lap...

Dus. Je verzint een drankje met een naampje en een logootje. En dan heb je recht op die naam en dat logootje. En als een ander ook iets doet met die naam of je afbeelding, dan schendt hij jouw recht en dan eis je schadevergoeding. En zelfs – want brutalen hebben de halve wereld – als die ander al veel eerder met dat naampje en dat logootje aan de slag was. Dan ga je gewoon procederen tegen een coffeeshop die ook een drankje maakte, met een naampje en een logootje. Want dat drankje had een naampje en een logootje dat wel iets van dat van jou weghad. En wat zeg je dan – als ik het Parool goed lees – om je rechtzaken te rechtvaardigen: “ik meende het alleenrecht te hebben op de verkoop van alcoholvrije drankje met tekens die het woord Bull bevatten.” Inderdaad, dit gaat over de strijd van Red “Goliath” Bull tegen David The Bulldog.


Natuurlijk, als je veel tijd, geld en energie in de uitwerking van een idee hebt gestopt, dan is het onbehoorlijk als iemand anders het simpel kopieert en een graantje mee pikt. Maar de wereld is groot, en een goed idee heeft vele vaders. Op verschillende plekken in de wereld proberen mensen nieuwe dingen te verzinnen, om er wat geld aan te verdienen. En zo nieuw is dat meestal ook weer niet. Dan is het onbehoorlijk om geld van anderen te eisen, als je eigenlijk alleen maar de eerste was die een merkenbureau zo gek kreeg jouw gedachte als origineel idee te registreren. Niet alleen onbehoorlijk, maar ook een regelrechte bedreiging voor de creativiteit en ondernemingszin van mensen.



Sommige dingen zijn van ons allemaal. Dat geldt voor kleuren, maar Deutsche Telekom dacht daar ooit anders over. En het geldt voor groenten, maar de vrienden van Monsanto zien dat niet zo. En het geldt dus ook voor stieren, want die zijn als symbool ouder dan de weg naar Rome.