Vakbondscafé

Afgelopen vrijdag verving ik collega Femke Roosma bij het vakbondscafé. Waar het over moest gaan, was niet helemaal duidelijk. De voorstellen van wethouder Van Es voor een nieuw Meerjarenbeleidsplan Participatie, de kortingsplannen van het nieuwe kabinet, het empoweren van cliëntenorgansaties?

De toon was in ieder geval snel gezet. De voorzitter meldde in het plan van Van Es te hebben gelezen dat Amsterdam alleen nog iets wilde doen voor mensen die iets voor Amsterdam wilden doen. Het hele plan heb ik twee keer doorgeakkerd, maar dat had ik nou net niet gelezen. Sterker nog, in de commissie heb ik onlangs nog weer eens geroepen dat je wat mij betreft niet iets terug hoeft te doen voor je uitkering. Het mag, graag (!), maar wie aan zichzelf werkt is ook goed bezig. Als je maar actief bent.
Maureen van der Pligt, gemeenteraadslid voor de SP, wist te melden dat zich bij haar iemand had gemeld die van de Dienst Werk en Inkomen (DWI) een brief met stempel en handtekening van zijn psychiater moest halen, om aan te tonen dat hij zijn medicijnen wel slikte. Waar? Niet waar? Het hele verhaal, of slechts een deel? Voor de mensen in de zaal was het geen vraag. Waar! Iemand wist te melden dat DWI afspraken heeft met de GGZ om cliënten de arbeidsmarkt op te sturen.

Ik heb gestreden voor een verloren zaak. De ene aanwezige wist te vertellen dat GroenLinks inmiddels de neo-liberale agenda volkomen onderschreef. De ander meldde nu zeker haar lidmaatschap van GroenLinks op te zeggen. En wat had ik nou helemaal te zeggen? Dat ik het verhaal van Van Es eigenlijk wel ok vond, maar dat ik me afvroeg of er wel genoeg geld was om het ook echt uit te voeren. Het plan van Van Es is natuurlijk een hervorming die voortkomt uit een gebrek aan geld. € 63 miljoen, om precies te zijn. Da’s ongeveer een kwart van het beschikbare budget. Dat ik de inzet op werkgevers ondersteunde, omdat daar tenslotte de banen te vinden zijn, en de inzet op excellente dienstverlening door DWI ook. Klantgericht en (vooral!) niet regelgericht, mij spreekt het aan. En dat ik vind dat DWI moet stoppen met welzijnswerk. Die W staat tenslotte voor werk. Geen SAP en MAP meer. Maar andersom betekent dat natuurlijk dat de druk op stadsdelen toeneemt. Zij sponsoren het welzijnswerk en zien zich geconfronteerd met een toestroom van ex-DWI-klanten. En ook daar wordt bezuinigd. Gaan we dat wel op een goeie manier voorelkaar krijgen? Dat is belangrijk, want het mes van vrijwilligerswerk snijdt aan twee kanten. De samenleving wordt er rijker van, letterlijk en figuurlijk. En Amsterdammers die vrijwilligerswerk doen, scherpen hun vaardigheden, leren nieuwe mensen kennen en nieuwe dingen doen en worden er gelukkiger van.
Een andere zorg die ik deelde met de aanwezigen was dat ik betwijfelde of er nou echt veel klanten van DWI een korte afstand tot de arbeidsmarkt hebben, zodat ze zelf ook echt verantwoordelijk kunnen zijn voor het vinden van een baan. De ene klant zal een kortere afstand tot de arbeidsmarkt hebben dan de andere, maar voor het overgrote deel van de DWI-klanten geldt dat de afstand vooral groot is.

Het mocht allemaal niet baten. En de rapen waren natuurlijk gaar toen ik bevestigde niet zondermeer tegen huisbezoeken te zijn. Toen was wel duidelijk aan welke kant ik stond. Thuis heb ik er maar een borrel op gedronken.

Gemeentelijke Radicalisering

Tsja. En toen was ik vandaag op een gemeentelijke conferentie over radicalisering. Niet veel geleerd, wel gesterkt in menig opvatting en één voornemen rijker.

Als het over radicalisering gaat, gaat het vooral over radicaliserende moslims. In ieder geval in Amsterdam. Tegelijk kun je bijvoorbeeld bij sommige krakers ook nog wel de vraag stellen of ze niet radicaliseren richting zorgelijke opvattingen.

Weer eens geconcludeerd dat bar weinig mensen echt radicaliseren, maar dat dat dan bar slecht voor ze uitpakt. Eenmaal weer bij zinnen, hebben ze een hoop tijd verloren in hun leven. Alle reden om open te staan voor jongeren die hun denkbeelden willen uiten en bespreken. Het is de enige manier om ze te helpen. En stuur dan mensen op ze af met verstand van zaken. Om met een radicaliserende moslimjongere in gesprek te gaan, heb je veel meer aan een imam dan aan een welzijnswerker!

Ander probleem is de grote groep mensen die misschien niet radicaliseren, maar die zich wel terugtrekken uit de samenleving, omdat ze zich niet welkom voelen. Ook dat kan zowel op moslims als op PVV-stemmers slaan, maar in het debat gaat het vooral over moslims. Het vraagt om actieve burgers, die nieuwsgierig zijn naar elkaar, bereid zijn naar elkaar te luisteren en op een respectvolle manier aan elkaar vertellen wat ze belangrijk vinden en waar ze zich aan storen.

En dat voornemen? Dat we niet alleen alert moeten zijn op afwijkend gedrag, maar ook moeten afspreken dat we niet zonder afwijkend gedrag kunnen. Als Gallileo bijtijds was gederadicaliseerd, zou de zon nog steeds om de aarde draaien.

Kolen zijn niet om te verbranden

Vandaag heb ik voor het eerst mondelinge vragen gesteld aan het college. Over een kolenbrand in de haven, die leidde tot rook- en stankoverlast in Zaanstad, Westpoort en Geuzenveld. De reden om de vragen te stellen is natuurlijk dat GroenLinks sowieso tegen het verbranden van kolen is. Meer precies: GroenLinks is buitengewoon kritisch over het feit dat er in de Amsterdamse haven zoveel kolen worden overgeslagen. Het gebruik van kolen leidt tot de uitstoot van CO2 en dat is slecht voor het klimaat. Daarnaast is het slecht voor de haven om zo gericht te zijn op kolen. Het houdt op met die kolen, omdat we overstappen op andere energiebronnen, en dat zou best wel eens snel kunnen zijn. Dan raakt de haven een bron van inkomsten kwijt. En tot slot zit er natuurlijk niet heel veel werkgelegenheid aan de overslag en het gebruik van kolen. Liever andere spullen, die tot meer inkomsten en werkgelegenheid leiden.

Maar het is meer dan een stok om een hond te slaan. Rook leidt tot gezondheidsklachten, ook nu uit metingen van Brandweer en GGD bleek dat geen sprake was van overschrijdingen van normen voor giftige stoffen. In dit geval kon de rook leiden tot irritatie of aandoeningen aan de luchtwegen. Dat het stellen van die vragen zin heeft, bleek uit het feit dat wethouder Ossel meldde dat nog niet duidelijk was of de rook ook op de lange termijn niet tot gezondheidsklachten zou leiden. Let wel: hij weet het nog niet en gaat het ons laten weten.

Waar is Ingrid?

Onderstaande reactie vond ik op de site van de Telegraaf. Henk is boven water. Waar is Ingrid?

De zwakke schakel is Europa. Want als wij iets willen in dit land, dan kan dat door de Europeesche Unie zo van tafel geveegd worden. Als Leers tegen had gestemd, was het toch door gegaan. Dus als we ooit weer baas willen worden in ons eigen land, moeten we uit de EU stappen.
henk, apeldoorn | 10:14 | 10.11.10
Δ Ik heb een klacht over deze reactie