12 oktober, 2010

Da’s nog eens thee drinken…

Sharron Angle, Marco Rubio, Christine O’Donnel. Het zijn namen die mij tot vorige week niets zeiden. Maar toen stonden ze opeens in de NRC. Ze zijn kandidaat bij de congresverkiezingen in de VS, die op 2 november plaatsvinden. Voor de Republikeinse partij en met steun van Tea Party organisaties. Op de foto lijken het allemaal frisse types, maar in hun hoofd is het een behoorlijke rommel. Ze zijn tegen abortus, zelfs bij verkrachting. Ze willen dat de VS uit de VN stappen. Natuurlijk zijn ze tegen homo-huwelijken, maar ze vinden homosexualiteit ook gewoon een “stoornis” en masturbatie een “zonde”. Ze beloven tegen iedere belastingverhoging te stemmen of willen de federale belastingsdienst gewoon afschaffen.

Het zijn de momenten waarop ik me afvraag waarom we ons alleen zorgen maken om Al Qaida of de Taliban. En natuurlijk is het eng dat Iran straks misschien wel beschikt over een atoombom, maar de VS hebben er duizenden.

08 oktober, 2010

De cijfers

Mijn moeder klaagde laatst dat ze de trends wel wist van immigratie, maar niet de cijfers. In de Groene Amsterdammer van deze week staan ze.

In 2000 vroegen 43.000 mensen asiel aan in Nederland. In 2009 16.000. En let wel: slechts iets meer dan de helft van die aanvragen werd ingewilligd.
Het saldo van niet-westerse migratie (het aantal mensen dat kwam, minus het aantal dat weer vertrok) nam ook af. In 2000 waren het er 45.215, in 2009 23.847. De vijf geboortelanden die in de cijfers van 2009 het meeste voorkwamen: Somalie (4476), China (2575), Irak (2282), Turkije (1557) en de Nederlandse Antillen (1458).
Dan zijn er nog cijfers over gezinsvorming of gezinshereniging. Dat gaat over mensen die naar Nederland komen vanwege een partner die hier al woont. Die cijfers gaan over westerse en niet-westerse immigranten. De cijfers zijn uit 2007 em laten de volgende top 5 zien: Polen (2583), Duitsland (1136), Turkije (1560), de Verenigde Staten (1177) en Marokko (1057).

Niks geen tsunami, zou ik denken, meer zo’n lekkende kraan waar af en toe een druppeltje van in de wasbak tikt. En mijn moeder lijkt niet de enige die die cijfers maar niet kan onthouden. Henk & Ingrid hebben er ook moeite mee, en de 1,3 miljoen bijna genegeerde stemmers op de PVV, die 68% van de bezoekers van het CDA-congres die vanwege dat goeie regeerakkoord toch voorstemden, allerhande onderhandelaars en hun informateur Ivo Opstelten, de VVD-ers die hun hervormingen verkwanselden voor het pluche....

Piet Hein Buildings

Het Parool meldt vanmiddag dat het gat naast de Passenger Terminal Amsterdam eindelijk gevuld gaat worden. Met kantoren. De (The?) Piet Hein Buildings. Zie daar de spanning tussen hart en hoofd. Het hoofd zegt natuurlijk dat je helemaal geen kantoren meer moet bouwen. Tenslotte staat 16% van de Amsterdamse kantoren leeg. Maar het hart juicht, nu dat verschrikkelijke gat in die mooie wand dan eindelijk gevuld gaat worden. Een rommelige bouwput is het nu, vaak gevuld met modderig water. Ik word er blij van, maar als de critici zich roeren, zal ik ze geen ongelijk geven.

04 oktober, 2010

Zwijgrecht

Wilders beroept zich bij de rechtbank op zijn zwijgrecht. Natuurlijk heeft hij dat, net als ieder ander. En ik zal hier niet de stelling verdedigen dat Wilders zijn eigen grondrechten verspeeld omdat hij vind dat ze anderen niet toekomen, want dat is natuurlijk onzin. Maar van iemand die zich stelselmatig op het standpunt stelt dat alles wat gezegd kan worden, ook gezegd moet worden, is het wel vreemd.

Het wordt nog gekker.

De rechter sprak zijn verbazing uit over de stellingname en zei dat het erop leek dat Wilders de discussie uit de weg ging. En na daar even over nagedacht te hebben, bedacht Wilders’ advocaat dat het niet anders kon of de rechtbank was vooringenomen. Dus wraakte hij de rechtbank. Nou is dat normaalgesproken al een zwaktebod van de verdediging, hier is het natuurlijk helemaal de wereld op zijn kop. Het beroep van Wilders op zijn zwijgrecht is natuurlijk een belediging van de rechtbank. Het is niets anders dan: ik heb niks met u te maken, zoek het maar uit.

02 oktober, 2010

Kraken

Lekker. Er is nog geen kraakpand ontruimd, maar krakers hebben de eerste stenen al gegooid. Dat vind ik wel het lastige van de kraakbeweging. Maak je je druk om ontruimen voor leegstand te voorkomen, zetten ze je zo te kakken.

Vroeger had je nog de 10 beginselen van Schuyt over burgerlijke ongehoorzaamheid. In alle openheid, geweldloos, de consequenties van het handelen aanvaardend, etc. Maar deze krakers generen zich niet om met een bivakmuts op stenen te gooien naar de Mobiele Eenheid, om het daarna op een lopen te zetten. Tuig is dan geen rare term.

Het leven is ingewikkeld. Bewust schrijf ik “deze krakers”. Want de kwalificatie “tuig” is bepaald niet van toepassing op alle krakers. Kraken is in mijn ogen een legitieme manier om leegstand aan de kaak te stellen en te beëindigen. Het is een vorm van politiek handelen, dat gerechtvaardigd is in een stad waar voor allerlei functies geen plek is, terwijl handenvol panden leeg staan. Tegelijk is het lastig, omdat het soms een vorm van voordringen is. Krakers eigenen zich een woning toe, waar anderen jarenlang op de wachtlijst staan. Soms, want in lang niet alle gevallen gaat het om woningen die anders zouden zijn toegevallen aan wachtenden op de wachtlijst.

Wat het allemaal lastiger maakt, is dat het in de kraakbeweging goed gebruik lijkt om elkaar nooit af te vallen. Gooit de ene kraker met stenen, zal de andere nooit zeggen dat het niet deugt. Genoeg gevallen waarin de kraak onterecht was, omdat het pand gewoon bewoond was, nog geen jaar leeg stond of de huurcontracten al gesloten waren. Geen kraker die hardop zal zeggen dat het fout was. Het biedt tegenstanders alle gelegenheid alle krakers over één kam te scheren.

Ik blijf tegen het kraakverbod. Kraken bleek de afgelopen jaren de enige manier om echt iets te doen aan leegstand. De prutsboete die er nu op staat, zal geen vastgoed eigenaar bang maken. Het is onzin en niet zinvol om kostbare politiecapaciteit in te zetten om kraakpanden te ontruimen om ze vervolgens leeg te laten staan.

Maar tegelijk zou het wel prettig zijn wanneer vanuit de kraakbeweging zelf eens een oordeel werd uitgesproken over dingen die niet deugen. Dat niet alles een oorlogsverklaring wordt genoemd. Brandweerkazernes niet zonder commentaar ten onrechte worden gekraakt.