Stedelijk Open

Het stedelijk museum is na jaren weer (tijdelijk) open. Gisteren ben ik er samen met dochter C. gaan kijken. Ik werd er blij van. Voor mij was het Stedelijk de plek waar ik meerdere keren per jaar even ging rondstruinen. Om de zinnen te verzetten, de wereld op een andere manier te bekijken, me te laten verrassen. Even kijken naar Marc Chagall, of naar Roy Lichtenstein. Om te zien wat voor tentoonstelling er nu weer was. Soms vond ik het niets, maar ik heb er Damien Hirst een beetje leren waarderen.

Parool noch NRC Handelsblad zijn erg enthousiast over de tentoonstelling die de nieuwe directeur Ann Goldstein heeft gemaakt. Dochter C. ook niet. En ik? Mij kan het eigenlijk niet zoveel schelen dat je de eerste tentoonstelling van de nieuwe directeur misschen wel ouderwets zou kunnen noemen. Ik heb rondgelopen in een opgeknapt stedelijk dat veel te lang gesloten is geweest. Post CS en Bouwkeet hielpen, maar ook niet meer dan dat. Nu het einde van dit grote gebrek in zicht is, is er alle reden om gewoon een dagje blij te zijn met het Stedelijk.

Duitser op vakantie

Regelmatig werd ik op mijn vakantie-adres aangezien voor Duitser. Ik vond dat eigenlijk wel prettig. Ik hield me voor dat we mooi voetbal speelden, een vrouw als minister-president hadden en geen enge mensen in het parlement. En nu? Nu is de vakantie weer voorbij. Het is moeilijk wakker worden na een mooie droom...